วันศุกร์ที่ 6 มีนาคม พ.ศ. 2552

ปิดเทอมใหญ่

ปิดเทอมมาก็หลายวันอยู่นะ


วันนี้ก็เป็นวันแรกๆที่ได้อยู่บ้าน
ว่างๆ นั่งๆ นอนๆ เล่นๆ
ก็
เอ้อ...
มาอัพบลอกซะหน่อย
วันนี้หรอ
ก็เป็นวันสบายๆอีกวันที่บ้าน
จะว่าสบายก็ไม่ม้างงงง..ก็เพิ่งหายเปื่อยนี่เนอะ
ดีใจจังเลย
ในที่สุดเราก็หายท้องเสียซะที
หลังจากเป็นมาสี่วัน
โอ้ชีวิต! นึกว่าจะไม่รอดแล้ว
วันนี้ยังเพลียๆอยู่เลยอดไปเที่ยวกะแม่เลย
ช่วงนี้คงต้องรับบทหนักหน่อยล่ะน้า
ก็น้องๆสุดที่รัก จะสอบกันเป็นทิวแถว
มุกกี้คนสุดท้องปีนี้จะเข้าสตรีวิทย์แล้ว
แอนก็สอบแกทแพทไรไม่รู้
มอสก็สอบเข้าม.สี่
เราก็พยายามหาเวลาอยู่บ้านติวให้มันอยู่
ปิดเทอมของเราครั้งนี้ก็คิวเยอะมากๆ
เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาตลอดเวย์
ตอนแรกว่าจาไปเวิ้กซะหน่อย ไปชวนเพื่อนไปด้วยกัน
สรุป เพื่อนมันไป แต่เราไปไม่ได้
ฮะฮะ....ชีวิต
รอปีหน้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ T^T
สองสามวันที่ผ่านมาก็ไปสัตหีบมา
หนุกหนานมากมาย
เล่นทะเลหนุ๊กหนุก
วันนั้นตอนพายเรือรอบๆเกาะ แล้วอยู่ดีๆ มีดอกกุหลาบลอยมาด้วยอ่า
สงสัยเนื้อคู่ส่งมา
555+
ลืมไปๆ นอกจากดอกกุหลาบแดงดอกนั้น
แล้วยังมี คาราบาวแดงอีกขวดนึงลอยมาด้วย
ฮามั่กๆ
ลอยมาใกล้ๆกันเลย
แต่คงสนุกกว่านี้ถ้าร่างกายเอื้ออำนวย
แบบแอบเซ็งตัวเอง
ไม่รู้เหนื่อยมาจากไหน
เหนื่อย และ ง่วง ตลอดเวลา
แถมท้องเสียอีก
เลยอดจั่วเลย (อันนี้สำคัญ)
เออใช่ เพิ่งรู้ว่า วันอาทิตย์ที่พวกเราไปแวะบางแสนก่อน
ปะป๊ากะอาแหมะ ก็อยู่บางแสน
แต่ไหงไม่จ๊ะเอ๋กันเน้อ
คงตลกพิลึก
กะจะหางานทำซะหน่อย
ตอนแรกว่าจาลงเรียนภาษา
แต่ ไม่เอาละ
เปลือง
ไปทำงานที่MBKดีกว่า
ได้ฝึกภาษาในสถานการณ์จริง
แถมได้ตังค์ วะ วะ ว้าวววว
คุ้มค่า!
ทูมอโรคงไปคณะแหละเนอะ
ปัจฉิมค่ายอาสา
และไปส่งแอนสอบด้วย
เผลอๆถ้าหายเหนื่อยแล้ว
จะไปช้อปต่อ
อะแหะๆ
เ บิ ก บ า น ^^

วันศุกร์ที่ 23 มกราคม พ.ศ. 2552

Love & Like (^0^=)/






อะแห่มๆๆ...




วันนี้ตื่นขึ้นมาอารมณ์ดีๆ







ก็อยากแบ่งปันเรื่องดีๆให้เพื่อนๆบ้างนะ







หัวข้อคือเรื่องที่ชอบ....ชอบเยอะอะ







ชอบนู้นชอบนี่ ชอบทุกอย่าง







เราว่า เรามาแนะนำสิ่งที่เราชอบๆๆๆๆให้เพื่อนๆบ้างดีกว่า



...........นะ









_______________________________________











เริ่มด้วยเรื่องเพื่อนๆดีกว่า



นี่เป็นเพื่อนที่เรารักนะตั้งแต่สมัยละอ่อนถึงตอนนี้



แต่เสียดายบางคนไม่มีรูปเลยอ่า




...อยากจะขอบคุณทุกความรู้สึกดีๆที่มีให้นะจ๊ะ รักนะ จุ๊บๆ ^^...



















รูปนี้สมัยอยู่ซางตาครู้สคอนแวนท์ ม.สามมั๊งนะ



ตอนนี้ก็ ยังคุยกันอยู่เลย นิสัยดีๆกันทุกคน ^^ ... คิดถึงจังเลย










นี่ตอนม.ปลายที่สตรีวิทย์




606 wit intensive




ผมสั้นอะ!!!!!!!!







รูปนี้ตอนกลับไปโรงเรียนตอนวันกีฬาสี คิดถึงอาจารย์และเพื่อนๆจังเลย








รูปนี้ก็ตอนเทอมหนึ่ง เรียนเสร็จ พวกเราก็ไปกินพิซซ่ากัน




ทั้งๆที่มีหลายๆคนในนี้บอกเราว่า




"เราจะลดความอ้วนแล้วนะ"




................แต่...และแล้ว........ก็อย่างที่เห็น






นี่ตอนไปค่ายเอ่อ ค่ายไรหว่า ลืมแล้วอ่า.....



เรากะตูนเป็นพยาบาลด้วยอ่า



สี่เขี้ยวช่ายอะ



อือๆ คงใช่ม้าง



เป็นพยาบาลนี่หนุกเนอะ...ของกินน้ำขนม ไม่ขาด



(เกี่ยวมั๊ย?)




รูปนี่ก็ตอนไปเที่ยวเดินถ่ายรูปวันคริสต์มาส

เราชอบมากเลย ไฟสวยมากๆๆ

เห็นแต่รอยยิ้มของทั้งตัวเราเอง เพื่อนๆ อีกทั้งคนรอบข้างที่เราไม่รู้จัก

ดูแล้วมีความสุขจริงๆ



_____________________________________________________







ต่อไปคงเป็นเรื่องคณะอ่า




สิ่งที่ชอบมากๆคือ....





พี่รหัส




วี๊ดวิ้ว








เราว่าเราเกิดมาเป็นพี่คนโต เลยไม่รู้ว่ามีพี่ นี่มันดีงี๊เองน้า






โดยเฉพาะพี่โอ๋นะ





เหมือนพี่สาวเราเลย...รู้สึกดีจริงๆเลยน้า










สายรหัสห้าหกที่รัก






สมาชิก คืออออ...






น้องนุช ปีหนึ่ง



พี่นอร์ท ปีสอง



พี่โอ๋ ปีสาม



พี่นัท ปีสี่



พี่หวาน ปีห้า



พี่มโน ปีหก






......จุ๊บๆ......






_________________________________________





ต่อไปคงเป็นเรื่องสัตว์เลี้ยงแสนรัก ช่ายแล้ว!!!!




ชี่โร่นั่นเอง กะมะตูมด้วย





สุนัข พุดเดิ้ลผสม แสนน่าเลิฟ ถ้าไม่ขี้งอนนะ




ชีโร่น่ารักมากเลย ทำให้เราไม่เบื่อ เป็นสิ่งที่เราชอบมากเลยล่ะ














รูปนี้ตอนพาไปเดินเล่น แล้วพี่แกขี้เกียจ




เลยจับใส่จักรยานเลย




ชอบซะด้วยนะ




เวลาลง แหมมมม....ไม่ยอมซะงั้น อิอิ







อันนี้ ตอนอาบน้ำเสร็จ เลยเอามาวิ่งในบ้าน




ปกติต้องอยู่นอกบ้าน




หันมายิ้มให้กล้องซะด้วย




....แชะ





ชีโร่กะมะตูม หันมาพร้อมกันเลย




น่าร้ากกกกกกกกกกกก ^^




จริงๆมีอีกมากมายเลยอ่า

ว่างๆจามาเล่าให้ฟังต่อ

ขอติดเรื่องที่เราโดนลากรถไว้ก่อนละกันนะ...เรื่องมันยาว เอาไว้โอกาสหน้า จาเล่าอย่างละเอียด

จริงๆแล้ว สิ่งที่เราชอบแทบจะเป็นทุกอย่างที่ผ่านมาในชีวิตเราเลยล่ะ

ไม่ว่าเรื่องนั้นจะร้ายขนาดไหน

แต่เมื่อมองย้อนกลับมา

ทุกเรื่องนั้น

มันก็ทำให้ เรา เป็น เรา ในวันนี้

เพราะฉะนั้น

เราจะทำทุกวันให้ดี และ มีความสุข

เป็นวันที่ดีๆ เจอแต่สิ่งที่เราชอบ ในทุกๆวัน

และหวังว่า เพื่อนๆ ทุกคนของเรา

ก็จะมีความสุขในทุกๆวันเช่นกัน

.............สุดท้าย จะงอนนะ ถ้าไม่เม้นท์ !!!!

รักทู้กโคนนนนนนนนะจ๊าาาาาาาาาาา............จุบุจุบุ











































วันจันทร์ที่ 29 ธันวาคม พ.ศ. 2551

มองตัวเอง..ก่อนปีใหม่

ใกล้จะปีใหม่เต็มทีแล้วนะ
ตอนนี้ว่างๆ(ว่างมาก ==") ก็มานั่งคิดๆดู
เอ้! หนึ่งปีที่ผ่านมาเราผ่านอะไรมาบ้าง

คิด คิด คิด คิด

ใช่แล้ว...
ปีที่แล้วเป้าหมายของเราคือ เอนทรานซ์ เอ่อ...
ไม่ใช่ดิ แอดมิดชั่น ให้ติดคณะทันตแพทยศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
และก็ทำกิจกรรมเยอะๆ หาความสุขให้ชีวิต ไม่เครียดกับการเรียนอีกแล้ว

เราเคยมานั่งคิดภาพตัวเองใส่ชุดนิสิต มีพระเกี้ยวติดที่อก
ก็นะ...นึกภาพไม่ออก
ตอนนั้นเราเครียดมากเลย เครียดเกินไป

ใช่แล้วล่ะ เราอยากขอโทษเพื่อนๆนะ ที่เราอาจจะเครียดเกินไป
จนเพื่อนๆเห็นว่าเราไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยจา
ทำให้เราพลาดอะไรหลายๆอย่างในชีวิตม.ปลายไป
แต่เราก็ดีใจ ที่อย่างน้อย เราก็ตั้งมั่นในจุดหมายของเรา
จนสามารถมีวันนี้ได้....

ตอนนี้ เราก็มีความสุขดีในสิ่งที่เป็นอยู่
ได้เข้าเรียนในคณะที่หวังไว้ ได้เป็นส่วนหนึ่งของมหาวิทยาลัยนี้
ได้ทำให้อาแหมะปะป๊าอากงอาม่าภูมิใจ
เรียนบ้าง โดดบ้าง ทำกิจกรรมก็....ถือว่าเยอะอยู่นะ
พยายามปรับปรุงตัวเองให้ดีขึ้น
<<เราว่าเราพูดเก่งขึ้นเยอะเลยนะ ดีใจจังเลย =^^=>>
ได้เจอเพื่อนใหม่ๆเยอะแยะ เพื่อนเก่าๆก็ยังติดต่อ ให้กำลังใจไม่เคยขาด


หนึ่งปีที่ผ่านมา เราว่าเราเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น
อย่างน้อยเราก็พยายามทำทุกอย่าง
ไม่ใช่เพื่อตัวเอง
แต่ทำเพื่อคนอื่น โดยเฉพาะอาแหมะกะปะป๊า ... อยากให้เค้าสบายใจกับเรา
พยายามเป็นพี่ที่ดี...

ปีที่ผ่านมา เราว่าสิ่งที่มันเปลี่ยนมากที่สุด
นอกจากการก้าวเข้ามาเป็นนิสิตแล้ว
ยังมีอีกอย่างหนึ่งที่เราว่ามันทำให้เราเป็นผู้ใหญ่จริงๆ
........แต่น แต้น แต๊น

นั่นก็คือ

การอยู่หอนั่นเอง

เราเป็นคนรักอิสระมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตอนแรกไม่เคยนึกเลยว่าจะมีโอกาสมาอยู่หอ
จนแม่เป็นคนบอกเองว่า จะมัวไปกลับอยู่ทำไม
เหนื่อยเปล่าๆ บ้านก็ไกล๊ไกล
(อ้าว ไอ้เราก็นึกว่าหวง ไม่ให้อยู่หอ ที่ไหนได้ ==")
เราก็นะ....ฮะฮะ ดีใจจริงจริ๊ง
ได้อยู่กับใหม่ที่เป็นเพื่อนในคณะยิ่งดีใหญ่เลย
มีคนติวหนังสือให้ คอยกระตุ้นเราให้ไปเรียน
(ไม่งั้นก็นอนอืดอยู่หอนั่นแหละ)
ขอขอบคุณใหม่มา ณ ที่นี้.....จุ๊บๆ

พอมาอยู่หอ ครัวก็ไม่มี
ต้องพึ่งอาหารนอกบ้านอะนะ
เซเว่นนี่รวยบรรลัยไปเลย
เราไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะน้ำหนักขึ้นมาได้ รวดเร็วติดเทอร์โบขนาดนี้
ก็คงที่มาเป็นสามสี่ปี
พออยู่หอก็ขึ้นมาสามสี่โล เฮ้อ!
มันก็ดีอะนะที่ทำให้ดูมีเนื้อมีหนังขึ้นมาหน่อย
แต่ก็นะ............

เรากินทั้งวันทั้งคืน แย่จังเลย
อาหารนอกบ้านมันมันๆทั้งนั้น
เราก็เลยว่าจะซื้อตู้เย็น ไมโครเวฟ และก็เอาหม้อสุกี้ไปที่หอหลังปีใหม่
จะได้ทำอะไรกินเอง
เซฟทั้งเงิน ทั้งสุขภาพ

ต่อจากเรื่องอาหารการกินก็คงเป็นเรื่องความเป็นอยู่
แบบว่าผ้าก็ต้องซักเอง แรกๆก็ดีนะ สนุกดี
หลังๆแบบ เอ่อ....ไม่มีที่ตาก
แบบซักผ้าเองทีนี่แขวนเต็มห้องไปหมด จนไม่มีที่จะเดิน
ตอนนี้ก็เลยส่งซักรีดบางส่วน ทำเองบางส่วน ค่อยดีหน่อย
และก็ต้องทำความสะอาดห้องเองบ่อยๆ
เรากับใหม่ก็นะ
กวาดพื้นบ่อยนะ เพราะผมร่วงกันทั้งคู่
แต่ถูพื้นนี่ แบบต้องใช้ผ้าถู แบบอิ๊กคิวซังอะ
เพราะไม่มีไม้ถู....ก็สนุกดี
ห้องน้ำนี่จะสะอาดมากกกกกกกก
โดยเฉพาะเวลาสอบ
เพราะเวลาเราเครียดทีไร เราชอบขัดห้องน้ำ
มันมีความสุขมากเลยที่เห็นห้องน้ำก่อนขัดกับหลังขัด
แบบขาวใสปิ๊งอะ....สะอากกว่าในห้องจริงๆอีกนะ เหอๆ

และก็เนื่องจากเราชอบต้นไม้มากเลย
ถึงแม้จะไม่ค่อยมีที่
แต่ตอนนี้ที่หอ เรามีต้นไม่สองต้นแล้วนะ
love dav กับ กระบองเพชรรูปหัวใจ
น่ารักมากเลยล่ะ

และก็ที่บอกว่า การอยู่หอทำให้เราเป็นผู้ใหญ่ก็คือ
เราได้ใช้ชีวิตด้วยตัวเอง บริหารเงินเอง บริหารเวลาเอง
ไม่มีพ่อแม่มาดูแล
บางทีก็เหงานะ...แรกๆ
แต่ตอนนี้ก็ชินซะแล้ว
แบบว่าเวลากลับบ้านมาที
เราจะรู้สึกได้เลยว่า
ครอบครัวมีค่าขนาดไหน

ก่อนหน้านี้เราอาจไม่เคยเห็นในสิ่งพวกนี้
แต่เมื่อเราลองขาดๆ อะไรไปซักพัก
เราก็จะรู้ซึ้งถึงคุณค่าของสิ่งนั้นเป็นอย่างดี

จากเรื่องนี้
....
มันสอนเรามากเลยนะ
เราอยากจะแบ่งปันเรื่องนี้กับเพื่อน
ว่า....
อย่ารอให้สิ่งนั้นมันไปจากเราเสียก่อนที่เราจะเห็นคุณค่าของมัน
จงมีความสุขกับสิ่งที่มี สิ่งที่เป็นในตอนนี้
คิดสิ...ว่าเราโชคดีแค่ไหนที่เกิดมาเป็นแบบนี้
จะมีสักกี่คนที่มีโอกาสในชีวิตแบบนี้อย่างเรา


เราว่านะ ปีที่ผ่านมา ก็พบทั้งความสุข
ความทุกข์
ปะปนกันไป

แต่ก็ถือว่าเป็นอีกปีหนึ่งที่ชีวิตของเราผ่านไปอย่างไม่ไร้ค่า


วันนี้ก็วันที่29 แล้ว
เหลือเวลาอีก2 วัน ก็จะผ่านพ้นปีนี้ไป

....เราก็จะใช้ทุกนาทีที่เหลืออยู่อย่างมีค่าที่สุดละกัน
และหวังว่า เพื่อนๆ ก็คงมีความสุขเช่นกัน

>>> เขียนมาซะยืดยาว......หุหุ สนุกจังเลย (เพี้ยนไปและ //^^//)

วันพฤหัสบดีที่ 25 ธันวาคม พ.ศ. 2551

end of midturm

วันนี้สอบเสร็จแล้วล่ะ

ผ่านมาอีกครึ่งเทอมของการเรียน

เฮ้อๆๆๆๆ...รู้สึกเหนื่อยจังเลย

ทุกอย่างดูย้ากยาก.....เกินไป


ยิ่งเรียนยิ่งไม่ชอบวุ้ย =*=





ไ ป เ รี ย น ภ า ษ า อั ง ก ฤ ษ ดี ก ว่ า !


อักษรศาสตร์ที่รัก""""จุ๊บๆ
ps พรุ่งนี้ได้กลับบ้านแล้ว
ดีใจจังเลย
ชีโร่จ๋า...เจ้คิดถึงมากกกกกกกกกกก
เด๋วซื้อขนมไปฝากนะ จุ๊บๆ ^^

วันจันทร์ที่ 22 ธันวาคม พ.ศ. 2551

=^^=

Iron & Wine Flightless Bird,

American Mouth Lyrics Songwriters: N/A


I was a quick wet boy,

diving too deep for coins

All of your street light eyes

wide on my plastic toys

Then when the cops closed the fair,

I cut my long baby hair

Stole me a dog-eared map

and called for you everywhere


Have I found you

Flightless bird, jealous, weeping or lost you,

american mouth Big pill looming


Now I'm a fat house cat

Nursing my sore blunt tongue

Watching the warm poison rats curl through the wide fence cracks

Pissing on magazine photos

Those fishing lures thrown in the cold

And clean blood of Christ mountain stream


Have I found you

Flightless bird, grounded, bleeding or lost you,

american mouth Big pill stuck going down



>>> ตอนนี้ชอบเพลงนี้มากมายอ่า ^^


หุหุ

วันอังคารที่ 16 ธันวาคม พ.ศ. 2551

hello


hi

today is tuesday
and i am studying computer

>>> i want to go home now