ใกล้จะปีใหม่เต็มทีแล้วนะ
ตอนนี้ว่างๆ(ว่างมาก ==") ก็มานั่งคิดๆดู
เอ้! หนึ่งปีที่ผ่านมาเราผ่านอะไรมาบ้าง
คิด คิด คิด คิด
ใช่แล้ว...
ปีที่แล้วเป้าหมายของเราคือ เอนทรานซ์ เอ่อ...
ไม่ใช่ดิ แอดมิดชั่น ให้ติดคณะทันตแพทยศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
และก็ทำกิจกรรมเยอะๆ หาความสุขให้ชีวิต ไม่เครียดกับการเรียนอีกแล้ว
เราเคยมานั่งคิดภาพตัวเองใส่ชุดนิสิต มีพระเกี้ยวติดที่อก
ก็นะ...นึกภาพไม่ออก
ตอนนั้นเราเครียดมากเลย เครียดเกินไป
ใช่แล้วล่ะ เราอยากขอโทษเพื่อนๆนะ ที่เราอาจจะเครียดเกินไป
จนเพื่อนๆเห็นว่าเราไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยจา
ทำให้เราพลาดอะไรหลายๆอย่างในชีวิตม.ปลายไป
แต่เราก็ดีใจ ที่อย่างน้อย เราก็ตั้งมั่นในจุดหมายของเรา
จนสามารถมีวันนี้ได้....
ตอนนี้ เราก็มีความสุขดีในสิ่งที่เป็นอยู่
ได้เข้าเรียนในคณะที่หวังไว้ ได้เป็นส่วนหนึ่งของมหาวิทยาลัยนี้
ได้ทำให้อาแหมะปะป๊าอากงอาม่าภูมิใจ
เรียนบ้าง โดดบ้าง ทำกิจกรรมก็....ถือว่าเยอะอยู่นะ
พยายามปรับปรุงตัวเองให้ดีขึ้น
<<เราว่าเราพูดเก่งขึ้นเยอะเลยนะ ดีใจจังเลย =^^=>>
ได้เจอเพื่อนใหม่ๆเยอะแยะ เพื่อนเก่าๆก็ยังติดต่อ ให้กำลังใจไม่เคยขาด
หนึ่งปีที่ผ่านมา เราว่าเราเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น
อย่างน้อยเราก็พยายามทำทุกอย่าง
ไม่ใช่เพื่อตัวเอง
แต่ทำเพื่อคนอื่น โดยเฉพาะอาแหมะกะปะป๊า ... อยากให้เค้าสบายใจกับเรา
พยายามเป็นพี่ที่ดี...
ปีที่ผ่านมา เราว่าสิ่งที่มันเปลี่ยนมากที่สุด
นอกจากการก้าวเข้ามาเป็นนิสิตแล้ว
ยังมีอีกอย่างหนึ่งที่เราว่ามันทำให้เราเป็นผู้ใหญ่จริงๆ
........แต่น แต้น แต๊น
นั่นก็คือ
การอยู่หอนั่นเอง
เราเป็นคนรักอิสระมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตอนแรกไม่เคยนึกเลยว่าจะมีโอกาสมาอยู่หอ
จนแม่เป็นคนบอกเองว่า จะมัวไปกลับอยู่ทำไม
เหนื่อยเปล่าๆ บ้านก็ไกล๊ไกล
(อ้าว ไอ้เราก็นึกว่าหวง ไม่ให้อยู่หอ ที่ไหนได้ ==")
เราก็นะ....ฮะฮะ ดีใจจริงจริ๊ง
ได้อยู่กับใหม่ที่เป็นเพื่อนในคณะยิ่งดีใหญ่เลย
มีคนติวหนังสือให้ คอยกระตุ้นเราให้ไปเรียน
(ไม่งั้นก็นอนอืดอยู่หอนั่นแหละ)
ขอขอบคุณใหม่มา ณ ที่นี้.....จุ๊บๆ
พอมาอยู่หอ ครัวก็ไม่มี
ต้องพึ่งอาหารนอกบ้านอะนะ
เซเว่นนี่รวยบรรลัยไปเลย
เราไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะน้ำหนักขึ้นมาได้ รวดเร็วติดเทอร์โบขนาดนี้
ก็คงที่มาเป็นสามสี่ปี
พออยู่หอก็ขึ้นมาสามสี่โล เฮ้อ!
มันก็ดีอะนะที่ทำให้ดูมีเนื้อมีหนังขึ้นมาหน่อย
แต่ก็นะ............
เรากินทั้งวันทั้งคืน แย่จังเลย
อาหารนอกบ้านมันมันๆทั้งนั้น
เราก็เลยว่าจะซื้อตู้เย็น ไมโครเวฟ และก็เอาหม้อสุกี้ไปที่หอหลังปีใหม่
จะได้ทำอะไรกินเอง
เซฟทั้งเงิน ทั้งสุขภาพ
ต่อจากเรื่องอาหารการกินก็คงเป็นเรื่องความเป็นอยู่
แบบว่าผ้าก็ต้องซักเอง แรกๆก็ดีนะ สนุกดี
หลังๆแบบ เอ่อ....ไม่มีที่ตาก
แบบซักผ้าเองทีนี่แขวนเต็มห้องไปหมด จนไม่มีที่จะเดิน
ตอนนี้ก็เลยส่งซักรีดบางส่วน ทำเองบางส่วน ค่อยดีหน่อย
และก็ต้องทำความสะอาดห้องเองบ่อยๆ
เรากับใหม่ก็นะ
กวาดพื้นบ่อยนะ เพราะผมร่วงกันทั้งคู่
แต่ถูพื้นนี่ แบบต้องใช้ผ้าถู แบบอิ๊กคิวซังอะ
เพราะไม่มีไม้ถู....ก็สนุกดี
ห้องน้ำนี่จะสะอาดมากกกกกกกก
โดยเฉพาะเวลาสอบ
เพราะเวลาเราเครียดทีไร เราชอบขัดห้องน้ำ
มันมีความสุขมากเลยที่เห็นห้องน้ำก่อนขัดกับหลังขัด
แบบขาวใสปิ๊งอะ....สะอากกว่าในห้องจริงๆอีกนะ เหอๆ
และก็เนื่องจากเราชอบต้นไม้มากเลย
ถึงแม้จะไม่ค่อยมีที่
แต่ตอนนี้ที่หอ เรามีต้นไม่สองต้นแล้วนะ
love dav กับ กระบองเพชรรูปหัวใจ
น่ารักมากเลยล่ะ
และก็ที่บอกว่า การอยู่หอทำให้เราเป็นผู้ใหญ่ก็คือ
เราได้ใช้ชีวิตด้วยตัวเอง บริหารเงินเอง บริหารเวลาเอง
ไม่มีพ่อแม่มาดูแล
บางทีก็เหงานะ...แรกๆ
แต่ตอนนี้ก็ชินซะแล้ว
แบบว่าเวลากลับบ้านมาที
เราจะรู้สึกได้เลยว่า
ครอบครัวมีค่าขนาดไหน
ก่อนหน้านี้เราอาจไม่เคยเห็นในสิ่งพวกนี้
แต่เมื่อเราลองขาดๆ อะไรไปซักพัก
เราก็จะรู้ซึ้งถึงคุณค่าของสิ่งนั้นเป็นอย่างดี
จากเรื่องนี้
....
มันสอนเรามากเลยนะ
เราอยากจะแบ่งปันเรื่องนี้กับเพื่อน
ว่า....
อย่ารอให้สิ่งนั้นมันไปจากเราเสียก่อนที่เราจะเห็นคุณค่าของมัน
จงมีความสุขกับสิ่งที่มี สิ่งที่เป็นในตอนนี้
คิดสิ...ว่าเราโชคดีแค่ไหนที่เกิดมาเป็นแบบนี้
จะมีสักกี่คนที่มีโอกาสในชีวิตแบบนี้อย่างเรา
เราว่านะ ปีที่ผ่านมา ก็พบทั้งความสุข
ความทุกข์
ปะปนกันไป
แต่ก็ถือว่าเป็นอีกปีหนึ่งที่ชีวิตของเราผ่านไปอย่างไม่ไร้ค่า
วันนี้ก็วันที่29 แล้ว
เหลือเวลาอีก2 วัน ก็จะผ่านพ้นปีนี้ไป
....เราก็จะใช้ทุกนาทีที่เหลืออยู่อย่างมีค่าที่สุดละกัน
และหวังว่า เพื่อนๆ ก็คงมีความสุขเช่นกัน
>>> เขียนมาซะยืดยาว......หุหุ สนุกจังเลย (เพี้ยนไปและ //^^//)
ตอนนี้ว่างๆ(ว่างมาก ==") ก็มานั่งคิดๆดู
เอ้! หนึ่งปีที่ผ่านมาเราผ่านอะไรมาบ้าง
คิด คิด คิด คิด
ใช่แล้ว...
ปีที่แล้วเป้าหมายของเราคือ เอนทรานซ์ เอ่อ...
ไม่ใช่ดิ แอดมิดชั่น ให้ติดคณะทันตแพทยศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
และก็ทำกิจกรรมเยอะๆ หาความสุขให้ชีวิต ไม่เครียดกับการเรียนอีกแล้ว
เราเคยมานั่งคิดภาพตัวเองใส่ชุดนิสิต มีพระเกี้ยวติดที่อก
ก็นะ...นึกภาพไม่ออก
ตอนนั้นเราเครียดมากเลย เครียดเกินไป
ใช่แล้วล่ะ เราอยากขอโทษเพื่อนๆนะ ที่เราอาจจะเครียดเกินไป
จนเพื่อนๆเห็นว่าเราไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยจา
ทำให้เราพลาดอะไรหลายๆอย่างในชีวิตม.ปลายไป
แต่เราก็ดีใจ ที่อย่างน้อย เราก็ตั้งมั่นในจุดหมายของเรา
จนสามารถมีวันนี้ได้....
ตอนนี้ เราก็มีความสุขดีในสิ่งที่เป็นอยู่
ได้เข้าเรียนในคณะที่หวังไว้ ได้เป็นส่วนหนึ่งของมหาวิทยาลัยนี้
ได้ทำให้อาแหมะปะป๊าอากงอาม่าภูมิใจ
เรียนบ้าง โดดบ้าง ทำกิจกรรมก็....ถือว่าเยอะอยู่นะ
พยายามปรับปรุงตัวเองให้ดีขึ้น
<<เราว่าเราพูดเก่งขึ้นเยอะเลยนะ ดีใจจังเลย =^^=>>
ได้เจอเพื่อนใหม่ๆเยอะแยะ เพื่อนเก่าๆก็ยังติดต่อ ให้กำลังใจไม่เคยขาด
หนึ่งปีที่ผ่านมา เราว่าเราเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น
อย่างน้อยเราก็พยายามทำทุกอย่าง
ไม่ใช่เพื่อตัวเอง
แต่ทำเพื่อคนอื่น โดยเฉพาะอาแหมะกะปะป๊า ... อยากให้เค้าสบายใจกับเรา
พยายามเป็นพี่ที่ดี...
ปีที่ผ่านมา เราว่าสิ่งที่มันเปลี่ยนมากที่สุด
นอกจากการก้าวเข้ามาเป็นนิสิตแล้ว
ยังมีอีกอย่างหนึ่งที่เราว่ามันทำให้เราเป็นผู้ใหญ่จริงๆ
........แต่น แต้น แต๊น
นั่นก็คือ
การอยู่หอนั่นเอง
เราเป็นคนรักอิสระมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตอนแรกไม่เคยนึกเลยว่าจะมีโอกาสมาอยู่หอ
จนแม่เป็นคนบอกเองว่า จะมัวไปกลับอยู่ทำไม
เหนื่อยเปล่าๆ บ้านก็ไกล๊ไกล
(อ้าว ไอ้เราก็นึกว่าหวง ไม่ให้อยู่หอ ที่ไหนได้ ==")
เราก็นะ....ฮะฮะ ดีใจจริงจริ๊ง
ได้อยู่กับใหม่ที่เป็นเพื่อนในคณะยิ่งดีใหญ่เลย
มีคนติวหนังสือให้ คอยกระตุ้นเราให้ไปเรียน
(ไม่งั้นก็นอนอืดอยู่หอนั่นแหละ)
ขอขอบคุณใหม่มา ณ ที่นี้.....จุ๊บๆ
พอมาอยู่หอ ครัวก็ไม่มี
ต้องพึ่งอาหารนอกบ้านอะนะ
เซเว่นนี่รวยบรรลัยไปเลย
เราไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะน้ำหนักขึ้นมาได้ รวดเร็วติดเทอร์โบขนาดนี้
ก็คงที่มาเป็นสามสี่ปี
พออยู่หอก็ขึ้นมาสามสี่โล เฮ้อ!
มันก็ดีอะนะที่ทำให้ดูมีเนื้อมีหนังขึ้นมาหน่อย
แต่ก็นะ............
เรากินทั้งวันทั้งคืน แย่จังเลย
อาหารนอกบ้านมันมันๆทั้งนั้น
เราก็เลยว่าจะซื้อตู้เย็น ไมโครเวฟ และก็เอาหม้อสุกี้ไปที่หอหลังปีใหม่
จะได้ทำอะไรกินเอง
เซฟทั้งเงิน ทั้งสุขภาพ
ต่อจากเรื่องอาหารการกินก็คงเป็นเรื่องความเป็นอยู่
แบบว่าผ้าก็ต้องซักเอง แรกๆก็ดีนะ สนุกดี
หลังๆแบบ เอ่อ....ไม่มีที่ตาก
แบบซักผ้าเองทีนี่แขวนเต็มห้องไปหมด จนไม่มีที่จะเดิน
ตอนนี้ก็เลยส่งซักรีดบางส่วน ทำเองบางส่วน ค่อยดีหน่อย
และก็ต้องทำความสะอาดห้องเองบ่อยๆ
เรากับใหม่ก็นะ
กวาดพื้นบ่อยนะ เพราะผมร่วงกันทั้งคู่
แต่ถูพื้นนี่ แบบต้องใช้ผ้าถู แบบอิ๊กคิวซังอะ
เพราะไม่มีไม้ถู....ก็สนุกดี
ห้องน้ำนี่จะสะอาดมากกกกกกกก
โดยเฉพาะเวลาสอบ
เพราะเวลาเราเครียดทีไร เราชอบขัดห้องน้ำ
มันมีความสุขมากเลยที่เห็นห้องน้ำก่อนขัดกับหลังขัด
แบบขาวใสปิ๊งอะ....สะอากกว่าในห้องจริงๆอีกนะ เหอๆ
และก็เนื่องจากเราชอบต้นไม้มากเลย
ถึงแม้จะไม่ค่อยมีที่
แต่ตอนนี้ที่หอ เรามีต้นไม่สองต้นแล้วนะ
love dav กับ กระบองเพชรรูปหัวใจ
น่ารักมากเลยล่ะ
และก็ที่บอกว่า การอยู่หอทำให้เราเป็นผู้ใหญ่ก็คือ
เราได้ใช้ชีวิตด้วยตัวเอง บริหารเงินเอง บริหารเวลาเอง
ไม่มีพ่อแม่มาดูแล
บางทีก็เหงานะ...แรกๆ
แต่ตอนนี้ก็ชินซะแล้ว
แบบว่าเวลากลับบ้านมาที
เราจะรู้สึกได้เลยว่า
ครอบครัวมีค่าขนาดไหน
ก่อนหน้านี้เราอาจไม่เคยเห็นในสิ่งพวกนี้
แต่เมื่อเราลองขาดๆ อะไรไปซักพัก
เราก็จะรู้ซึ้งถึงคุณค่าของสิ่งนั้นเป็นอย่างดี
จากเรื่องนี้
....
มันสอนเรามากเลยนะ
เราอยากจะแบ่งปันเรื่องนี้กับเพื่อน
ว่า....
อย่ารอให้สิ่งนั้นมันไปจากเราเสียก่อนที่เราจะเห็นคุณค่าของมัน
จงมีความสุขกับสิ่งที่มี สิ่งที่เป็นในตอนนี้
คิดสิ...ว่าเราโชคดีแค่ไหนที่เกิดมาเป็นแบบนี้
จะมีสักกี่คนที่มีโอกาสในชีวิตแบบนี้อย่างเรา
เราว่านะ ปีที่ผ่านมา ก็พบทั้งความสุข
ความทุกข์
ปะปนกันไป
แต่ก็ถือว่าเป็นอีกปีหนึ่งที่ชีวิตของเราผ่านไปอย่างไม่ไร้ค่า
วันนี้ก็วันที่29 แล้ว
เหลือเวลาอีก2 วัน ก็จะผ่านพ้นปีนี้ไป
....เราก็จะใช้ทุกนาทีที่เหลืออยู่อย่างมีค่าที่สุดละกัน
และหวังว่า เพื่อนๆ ก็คงมีความสุขเช่นกัน
>>> เขียนมาซะยืดยาว......หุหุ สนุกจังเลย (เพี้ยนไปและ //^^//)
